Η απεργία πείνας είναι κορυφαία μορφή αντίδρασης. Εξάντλησες όλες τις προηγούμενες;
Και με το παραπάνω. Δικαιούμαι άδεια εξόδου από τη φυλακή εδώ και οκτώ χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα χρησιμοποιήσαμε ποικίλα μέσα τόσο εγώ όσο και η συνήγορός μου και το κίνημα αλληλεγγύης για να αναδείξουμε
αυτή την πρωτοφανή επιχείρηση εκδικητικότητας και ομηρίας. Εδώ οφείλω να επισημάνω ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα μεσολάβησαν γεγονότα, όπως για παράδειγμα οι φυλακές Τύπου Γ’, τα οποία αφορούσαν το σύνολο των πολιτικών και ανυπότακτων κρατουμένων, που είχαν προτεραιότητα στις ιεραρχήσεις μου. Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι.
Γιατί ξεκίνησες απεργία πείνας ενώ εκκρεμεί ακόμη η αίτηση σου για χορήγηση άδειας;
Ακριβώς για αυτό. Με τις πειθαρχικές διώξεις και την ουσιαστική κατάργηση των δύο εισαγγελέων της φυλακής που τόλμησαν να ψηφίσουν υπέρ της άδειάς μου, δημιουργείται αφενός το αναγκαίο νομικό πλαίσιο για αυτή την πρωτοφανή εξαίρεση δικαιωμάτων σε βάρος μου και αφετέρου το απαραίτητο κλίμα για τον εκφοβισμό όσων κρατικών λειτουργών τολμούν να κάνουν έντιμα τη δουλειά τους. Οπότε η απεργία πείνας μου αποτελεί το ύστατο μέσο που διαθέτω για να σταματήσει τώρα αυτή η απολύτως σκόπιμη και μεθοδευμένη «εκκρεμότητα».
Στη δήλωση σου, με αφορμή τη μη χορήγηση άδειας, λες για την ηγεσία της Δικαιοσύνης ότι «αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο αυτού του βαθιά ταξικού και πολιτικά ρεβανσιστικού θεσμού». Γιατί μιλάς για ρεβανσιστικό θεσμό αφού έχεις πάρει μέχρι τώρα δύο φορές άδεια;
Αναφέρομαι σε «ρεβανσιστικό θεσμό» επειδή η ηγεσία της Δικαιοσύνης δεν ήθελε να πάρω άδεια για εντελώς τρομολαγνικούς λόγους και έκανε καθετί γι’ αυτό, όταν δε οι δύο εισαγγελείς «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις της» τους κατήργησε παραβιάζοντας κάθε κανόνα στοιχειώδους αστικής νομιμότητας. Αν αυτό δεν είναι ρεβανσισμός, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Τι νομίζεις ότι μεσολάβησε και δεν σου δίνουν αυτό που δικαιούσαι με βάση το νόμο; Υπήρξαν πολιτικές παρεμβάσεις;
Πιστεύω ότι το πολιτικοδικαστικό κατεστημένο για λόγους που υπερβαίνουν το πρόσωπό μου στην περίπτωσή μου επιδιώκει μια ακραία επίδειξη αυθαιρεσίας και ισχύος. Φυσικά, σε αυτό παίζουν ρόλο εγχώρια και διεθνή κέντρα. Οπωσδήποτε όμως μέγιστη ευθύνη έχει και η κυβέρνηση όχι μόνο γιατί δεν κατήργησε τη διάταξη για το «εισαγγελικό βέτο», αλλά και επειδή επιλέγοντας την αρμονική συμβίωση με τη «δικαστική χούντα» γίνεται συνένοχη σε αυτό και πολλά αίσχη.
Ο νόμος σχετικά με τις άδειες κρατουμένων δεν απαιτεί δήλωση μετανοίας, Όταν παραδοθηκες στη ΓΑΔΑ δήλωσες ότι έκλεισε ο κύκλος της 17Νοέμβρη. Φαίνεται ότι αυτό δεν είναι αρκετό για κάποιους στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα και ζητούν να κάνεις ό, τι έκαναν στην Ιταλία αρκετά ηγετικά στελέχη του Ερυθρών Ταξιαρχιών, δηλαδή να αποκηρύξεις τη διαδρομή σου. Προτίθεσαι να το κάνεις;
Ούτως ή άλλως, η χορήγηση άδειας δεν προϋποθέτει δήλωση μετάνοιας. Ακόμα όμως κι αν προϋπέθετε, δεν θα την έκανα. Πρώτα απ’ όλα επειδή σέβομαι την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, τη στάση των χιλιάδων αγωνιστών που έμειναν όρθιοι απέναντι στην μεταεμφυλιακή τρομοκρατία, τα Μακρονήσια και τις εκτελέσεις. Ξέρετε, μέσα στο κίνημα απολογίζουμε τη δράση μας και αναφερόμαστε στα λάθη μας, τούτο όμως απέχει έτη φωτός από το να αποδεχτούμε ότι το κράτος είχε και έχει δίκιο. Στα ελλατώματά μου δεν περιλαμβάνεται η υποταγή στον εμπαιγμό και τους εκβιασμούς...
Και με το παραπάνω. Δικαιούμαι άδεια εξόδου από τη φυλακή εδώ και οκτώ χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα χρησιμοποιήσαμε ποικίλα μέσα τόσο εγώ όσο και η συνήγορός μου και το κίνημα αλληλεγγύης για να αναδείξουμε
αυτή την πρωτοφανή επιχείρηση εκδικητικότητας και ομηρίας. Εδώ οφείλω να επισημάνω ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα μεσολάβησαν γεγονότα, όπως για παράδειγμα οι φυλακές Τύπου Γ’, τα οποία αφορούσαν το σύνολο των πολιτικών και ανυπότακτων κρατουμένων, που είχαν προτεραιότητα στις ιεραρχήσεις μου. Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι.
Γιατί ξεκίνησες απεργία πείνας ενώ εκκρεμεί ακόμη η αίτηση σου για χορήγηση άδειας;
Ακριβώς για αυτό. Με τις πειθαρχικές διώξεις και την ουσιαστική κατάργηση των δύο εισαγγελέων της φυλακής που τόλμησαν να ψηφίσουν υπέρ της άδειάς μου, δημιουργείται αφενός το αναγκαίο νομικό πλαίσιο για αυτή την πρωτοφανή εξαίρεση δικαιωμάτων σε βάρος μου και αφετέρου το απαραίτητο κλίμα για τον εκφοβισμό όσων κρατικών λειτουργών τολμούν να κάνουν έντιμα τη δουλειά τους. Οπότε η απεργία πείνας μου αποτελεί το ύστατο μέσο που διαθέτω για να σταματήσει τώρα αυτή η απολύτως σκόπιμη και μεθοδευμένη «εκκρεμότητα».
Στη δήλωση σου, με αφορμή τη μη χορήγηση άδειας, λες για την ηγεσία της Δικαιοσύνης ότι «αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο αυτού του βαθιά ταξικού και πολιτικά ρεβανσιστικού θεσμού». Γιατί μιλάς για ρεβανσιστικό θεσμό αφού έχεις πάρει μέχρι τώρα δύο φορές άδεια;
Αναφέρομαι σε «ρεβανσιστικό θεσμό» επειδή η ηγεσία της Δικαιοσύνης δεν ήθελε να πάρω άδεια για εντελώς τρομολαγνικούς λόγους και έκανε καθετί γι’ αυτό, όταν δε οι δύο εισαγγελείς «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις της» τους κατήργησε παραβιάζοντας κάθε κανόνα στοιχειώδους αστικής νομιμότητας. Αν αυτό δεν είναι ρεβανσισμός, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Τι νομίζεις ότι μεσολάβησε και δεν σου δίνουν αυτό που δικαιούσαι με βάση το νόμο; Υπήρξαν πολιτικές παρεμβάσεις;
Πιστεύω ότι το πολιτικοδικαστικό κατεστημένο για λόγους που υπερβαίνουν το πρόσωπό μου στην περίπτωσή μου επιδιώκει μια ακραία επίδειξη αυθαιρεσίας και ισχύος. Φυσικά, σε αυτό παίζουν ρόλο εγχώρια και διεθνή κέντρα. Οπωσδήποτε όμως μέγιστη ευθύνη έχει και η κυβέρνηση όχι μόνο γιατί δεν κατήργησε τη διάταξη για το «εισαγγελικό βέτο», αλλά και επειδή επιλέγοντας την αρμονική συμβίωση με τη «δικαστική χούντα» γίνεται συνένοχη σε αυτό και πολλά αίσχη.
Ο νόμος σχετικά με τις άδειες κρατουμένων δεν απαιτεί δήλωση μετανοίας, Όταν παραδοθηκες στη ΓΑΔΑ δήλωσες ότι έκλεισε ο κύκλος της 17Νοέμβρη. Φαίνεται ότι αυτό δεν είναι αρκετό για κάποιους στο πολιτικό και δικαστικό σύστημα και ζητούν να κάνεις ό, τι έκαναν στην Ιταλία αρκετά ηγετικά στελέχη του Ερυθρών Ταξιαρχιών, δηλαδή να αποκηρύξεις τη διαδρομή σου. Προτίθεσαι να το κάνεις;
Ούτως ή άλλως, η χορήγηση άδειας δεν προϋποθέτει δήλωση μετάνοιας. Ακόμα όμως κι αν προϋπέθετε, δεν θα την έκανα. Πρώτα απ’ όλα επειδή σέβομαι την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, τη στάση των χιλιάδων αγωνιστών που έμειναν όρθιοι απέναντι στην μεταεμφυλιακή τρομοκρατία, τα Μακρονήσια και τις εκτελέσεις. Ξέρετε, μέσα στο κίνημα απολογίζουμε τη δράση μας και αναφερόμαστε στα λάθη μας, τούτο όμως απέχει έτη φωτός από το να αποδεχτούμε ότι το κράτος είχε και έχει δίκιο. Στα ελλατώματά μου δεν περιλαμβάνεται η υποταγή στον εμπαιγμό και τους εκβιασμούς...